به نام خدا
دراین مطلب قصد دارم درباره شور و شعور حسینی بگم،برای درک ساده ی مطلب از یک مثال زیبا استفاده میکنیم:
شور یعنی وسعت و شعور یعنی عمق،فرض کنیم یک محوطه به وسعت دریای خزر داریم اما با عمق یک وجب...آیا میتوان دراین همه آب شنا کرد و استفاده کرد؟حالا صرف نظر از خنکی آب و هوا.
حالا فرض کنید که یک استخر داریم که با وسعت استاندارد برای مثال 200 متر مربع...دراین استخر عمق های مختلفی مثلا از 1 تا 4 متر داریم...آدم میتواند در این آب حسابی شنا کند و به قول معروف حالش را ببرد...
درمورد امام حسین(ع) نیز چنین است...بعضی هستند که شور وصف ناپذیری دارند اما هنگامی که از آنها سوال شود که امام حسین کیست،خواهید که یا شناخت چندانی ندارند یا یک امام حسین برای خود بوجود آورده اند...
حالا سوال این است که چقدر ما عمق داریم دراین موضوع؟چقدر ما امام حسین(ع) خود را میشناسیم؟همان حسینی که برای او میگرییم و عزاداری میکنیم؟...چقدر برای شناخت امام خود وقت گذاشته ایم؟
حالا که با مثال بالا تفاوت شور وشعور را دریافتیم،سعی کنیم که وقت بیشتری برای شناخت امام خود بگذاریم...
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته...
منبع:این مطلب چکیده دریافتهای بنده از سخنرانی های حاج آقا دانشمند می باشد.